Prolog

-
                                                                           Lena

Grudzień 2012

-Jak Ty wyglądasz? - mój kochany starszy brat staje w drzwiach mojego pokoju, gdy po cichu próbuję dostać się do środka.
-Normalnie - staram się go wyminąć.Nie wychodzi mi to zbyt dobrze. Za bardzo wiruje mi w głowie.
-Ty piłaś Lenka..
-Nie mów do mnie Lenka -prycham - nie jestem dzieckiem.
-Masz czternaście  lat.
-Za dwa miesiące piętnaście - wskakuję na łóżko.
-Masz szczęście że rodzice już śpią.
-A co myślisz że mogą mi coś zrobić?Że w ogóle ich interesuję?
-Nie mów tak Lena.Dobrze wiesz że..
-Że co?- przerywam mu- że w tym domu liczysz się tylko Ty i Twoje konkursy?
-Wiesz że to nieprawda.
-Daj mi spokój -odwracam się tyłem.Nie mam ochoty z nim rozmawiać.
-Obiecaj mi Lena że nie będziesz więcej piła.
-Bo co? - warczę na niego- bo im powiesz?
Czuję na sobie jego wzrok zanim wychodzi.Może jestem w stosunku do niego niesprawiedliwa. On nigdy nie traktował mnie z wyższością.Jednak mam wrażenie że zawsze jestem w jego cieniu. W cieniu coraz lepiej zapowiadającego się skoczka narciarskiego.

Wszystkie koleżanki zazdroszczą mi takiego brata. I jego kumpli ze skoczni z zagranicznych kadr.Podobno są tacy słodcy.Dla mnie wyglądają wszyscy tak samo w tych swoich kaskach.Nie mam  pojęcia jak wyglądają bez nich.Nie rozróżniam ich.Oprócz chłopaków z naszej ekipy , którzy ciągle kręcą się po naszym domu.Nigdy nie interesowałam się tym zbytnio. Co w tym może być w ogóle pasjonującego.
Jak dla mnie mogą go sobie zabrać, razem z tymi rzekomymi przystojniakami, skokami i całą tą resztą.


-Pogadamy? - znowu on.Jasna cholera , o wiele bardziej lubię weekendy z tymi jego pieprzonymi konkursami.
-Czego chcesz?- nie czuję się najlepiej.Pęka mi głowa, za mało spałam.Chyba za bardzo wczoraj zabalowałyśmy z Mają. Ostatnio zdarza nam się to dość często.To chyba jedyna normalna dziewczyna w szkole.Nie leci na mojego brata i tych pseudo przystojniaków.
-Nie powinnaś pić - bla, bla, bla. Teraz się zacznie wykład o szkodliwości alkoholu w moim wieku.W ogóle o szkodliwości alkoholu.Siedzę wpatrując się w mojego idealnego brata i słucham niekończącej się przemowy.
-Kiedy wyjeżdżasz na kolejny konkurs?-zmieniam  temat , gdy milknie na chwilę.Mam nadzieję że szybko.
-Lena! -podnosi głos.
-Co się wydzierasz? -przymykam oczy, naciągając na siebie kołdrę.
-Co się z Tobą dzieje Lena?
-Nic- kiedy on w końcu da mi spokój.
-Przecież widzę.Zmieniłaś się ostatnio.
-Wydaje Ci się.
-Podobno zaczęłaś zawalać szkołę.
-Naprawdę?Ktoś zauważył coś innego oprócz Twoich sukcesów?-wybucham gorzkim śmiechem.
-To nie tak , Lena.
-Dobra, skończyłeś?Chciałabym jeszcze pospać- odwracam się kompletnie go ignorując.Z jednej strony jestem mu wdzięczna, bo nie poleciał do rodziców. A z drugiej wiem że pewno i tak mało by ich to obeszło.


Komentarze

  1. Camille19 lutego 2018 22:04

    Bardzo dobrze, że zdecydowałaś się dodać ten prolog, ponieważ jest świetny. Naprawdę bardzo mi się podoba i już nie mogę się doczekać, poznania dalszej części tej historii. 😊
    Lena wygląda na zbuntowaną i zagubioną nastolatkę. Buntuje się, ponieważ rodzice faworyzują jej brata, a ona pozostaje w jego cieniu. Przez co, nieznosi wszystkiego, co z nim związane. Za to on, wyraźnie martwi się o nią i próbuje przemówić jej do rozsądku. Co jeszcze bardziej ją denerwuje. Mimo wszystko dobrze, że przejmuje się losem swojej siostry. Wydaje się pozytywną postacią i chyba go polubiłam, kimkolwiek on jest. 😉
    Martwi zachowanie Leny, chyba imprezowanie i wyraźne lekceważenie szkoły w tak młodym wieku, nie jest najrozsądniejsze. Ale dziewczyna, jak na razie nie widzi innego rozwiązania swoich problemów. Za co winę, ponoszą jej rodzice. Powinni poświęcić więcej uwagi swojej córce, zamiast zajmować się tylko jej bratem. Przez to, ona czuje się odrzucona i niechciana. A może nawet gorsza od niego.
    Mam nadzieję, że wkrótce się to zmieni.
    Ciekawi mnie także, ta jej koleżanka Maja, czy odegra tutaj jakąś większą rolę.
    Dlatego życzę Ci dużo weny i pomysłów do tworzenia tego opowiadania. Bo zapowiada się wspaniale. 😀

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. julka21 lutego 2018 13:14

      Dziękuję :)Na brata wybrałam tym razem kogoś kogo lubią chyba wszyscy ;) Co do Mai , tak naprawdę chyba nie przewiduję dla niej tutaj jakiejś większej roli. Chyba że zmieni mi się plan w trakcie pisania , bo to nigdy nic nie wiadomo :)Dziś postaram się dodać pierwszy rozdział ;)

      Usuń
  2. Natola21 lutego 2018 12:05

    Nie rozumiem, dlaczego tak zwlekałaś z czymś nowym. Przecież ten prolog jest genialny. Już pierwsze linijki mnie wciągnęły, tak że przypaliłam obiad bo czytałam w między czasie hahaha
    Więc poznaliśmy już główną bohaterkę, która w młodości buntuje się, ponieważ jest w cieniu starszego brata. Widać, że rodzeństwo jest ze sobą zżyte, ale mają pewne problemy, które mam nadzieję wyjaśnią się w trakcie opowiadania.
    Cóż bardzo ciekawi mnie reszta bohaterów, a szczególnie kto jest tym opiekuńczym bratem. Chętnie też dowiedziałabym się czegoś więcej o tej koleżance o imieniu Maja, która sprowadze Lenę na złą drogę. No bo alkohol mając 14lat? Cóż....
    Aha no i jeszcze rodzice! Którzy wyraźnie poświęcają uwagę tylko starszemu bratu. Lekceważenie drugiego dziecka sprawia tylko, że Lena wpada w kłopoty, ponieważ czuje się niechciana.
    Czekam aż wystartujesz i pokażesz nam co tym razem zaplanowałaś. Dużo weny i powodzenia,
    N

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. julka21 lutego 2018 13:17

      Dziękuję :) Komu przypadła młodsza i zbuntowana siostra przekonamy się już w pierwszym rozdziale , który postaram się dodać dzisiaj. Co do Mai tak jak pisałam wyżej nie przewiduję dla niej na razie jakiejś większej roli, oprócz pojawienia się w kilku pierwszych rozdziałach.
      p/s Mam nadzieję że nie chodzisz głodna ;)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Epilog

-
                                                                   Richard Nie potrafiłem doczekać się wyjazdu do  Hinterzarten. Wiedziałem, że ona tam będzie. W końcu sama. W końcu bez Svena. To nic , że mam się tam stawić jako jej przyjaciel. Ważne ,że ją zobaczę. Że znów spędzę kilka dni w jej towarzystwie. A może uda mi się wybić jej z głowy ten  głupi pomysł. Znaczy , nie żebym nie chciał się z nią przyjaźnić. Nie mam nic przeciwko temu. Ale przecież, możemy tą przyjaźń połączyć z byciem ze sobą. Jedno nie wyklucza przecież drugiego. Selina doczepiła się do nas ze swoją przyjaciółką. Narzekając na  nudę i brak zawodów w jej lidze. Mogła mi tam wciskać co chciała. Byłem pewny , że zżerała ją po prostu ciekawość . Chciała w końcu poznać Lenę. Nie przeszkadzało mi to. Mogłem ją przedstawić mojej siostrze , bratu , rodzinie i komu tam jeszcze będzie trzeba. Ja po prostu wiedziałem , że to z Leną chcę być na zawsze. Byłem tego pewny . Jak niczego innego na świecie. Jestem trochę
Czytaj więcej

19

-
                                                                                                                                        Lena Unikam Svena jak tylko mogę. Sama zgłaszam się do pomocy Danielowi, żeby jak najmniej czasu spędzać w redakcji. Wieczorami często umawiam się z nim i resztą redakcji do kina lub pubu. Byleby tylko nie siedzieć w domu.Byleby tylko nie miał okazji mnie w nim zastać. Wiem że nie mogę przeciągać tego w nieskończoność. Wiem że muszę z nim porozmawiać. Powiedzieć w końcu że to koniec . Że nie mam ochoty na kontynuowanie tego wszystkiego. Nie mam jednak odwagi. Boję się że stracę pracę, do której mimo mojej początkowej niechęci już się przyzwyczaiłam. Wpadł do mnie dwukrotnie. Raz siedział u mnie Daniel.Który tylko zerknął zdziwiony. Czego Sven szuka u mnie wieczorem. Raz wykręciłam się okresem, którego nie miałam.Tak naprawdę powinnam mieć go już trzy tygodnie temu. W mojej głowie pojawia się dziwny niepokój, na razie staram się go zagłuszyć, zwal
Czytaj więcej

4

-
                                                                         Lena Styczeń 2014 Ostatnie miesiące ciągnęły się niemiłosiernie. Odliczałam dni do kolejnego konkursu na Wielkiej Krokwi.Tak naprawdę nie wiedząc czego mogę się spodziewać. Przecież on niczego mi nie obiecywał.Nie składał żadnych deklaracji. Podchodzi do mnie od razu , gdy tylko zauważa nas w klubie.Moją twarz momentalnie rozjaśnia uśmiech. -Jesteś- szepcze mi tylko do ucha, dotykając go delikatnie ustami.A mnie zalewa fala szczęścia. Maja spogląda na mnie gdy po chwili podnoszę się z zamiarem opuszczenia klubu.Chce coś powiedzieć , ale kompletnie ją ignoruję , podążając za brunetem. I tak jak ostatnio lądujemy w łóżku od razu gdy tylko przekraczamy próg pokoju.Przez kilka godzin, zatracam się w jego pocałunkach, drżąc pod jego dotykiem. -Spotkamy się wieczorem w klubie?-spogląda na mnie przed wyjściem- wolałbym od razu mieć Cię tutaj, ale umówiliśmy się z innymi. -Jasne. Na pewno nie będę przeszkad
Czytaj więcej